Nadie: gezinscoördinator, gedragswetenschapper én leerkracht

Hoe zou iemand uit jouw persoonlijke omgeving jou omschrijven?
Enthousiast, positief en betrokken: bij mijn werk maar ook privé.

Welke karaktereigenschap maakt jou perfect voor jouw werk als gezinscoördinator en gedragswetenschapper?
Bij mijn werk is betrokkenheid het belangrijkste. Ik wil iets kunnen betekenen, waardoor ik me heel betrokken voel bij de gezinnen waar ik mee werk.

Wat betekent het voor jou om je leven in balans te hebben?
Een leven in balans betekent voor mij dat ik leuk werk heb, dat niet alleen energie kost maar ook oplevert. Zo houd ik voldoende tijd en energie over om leuke dingen te doen in mijn privéleven.

Waar haal je in je vrije tijd je energie uit?
Ik handbal, daar haal ik veel energie uit. Ik merk dat als ik geen tijd besteed aan sporten en bewegen, ik minder energie heb. Ik mis dan echt iets. Ook heb ik veel aan een goede afwisseling van sociale activiteiten en tijd alleen. Ik vind het belangrijk om te doen waar ik behoefte aan heb.

Welke karaktereigenschap maakt jou perfect voor jouw werk als gezinscoördinator en gedragswetenschapper?
Bij mijn werk is betrokkenheid het belangrijkste. Ik wil iets kunnen betekenen, waardoor ik me heel betrokken voel bij de gezinnen waar ik mee werk.

Kun je iets vertellen over je loopbaan?
Ik heb de pabo gedaan en ik heb jarenlang als leerkracht binnen het basisonderwijs gewerkt. Daarna heb ik een schakeljaar gedaan, gevolgd door de master orthopedagogiek. Ik geef naast mijn werk als gezinscoördinator en gedragswetenschapper op dit moment één dag in de week les als leerkracht.

Hebben bepaalde keerpunten of belangrijke momenten in je leven bijgedragen aan keuzes die je hebt gemaakt?
Toen ik besloot het schakeljaar te gaan doen, was dat ook het moment dat ik heel veel losse dagen als leerkracht aan het invallen was. Op dat soort dagen deed ik niets anders dan een dag lang politieagent spelen op een groep. Ik kon op de lange termijn niets betekenen, maar ik heb dat wel nodig om energie uit te halen. Ik heb het nodig dat ik de energie die ik ergens instop, ook terug zie in de vorm van resultaat, ook al is het maar een kleine stap in de goede richting. De realisatie dat ik niet blij werd van het invalwerk, heeft me mede doen besluiten mezelf verder te ontwikkelen richting gezinscoördinator en nu ook gedragswetenschapper.

Wat heeft je doen besluiten om de hulpverlening in te gaan?
Na de pabo heb ik eerst op het voortgezet speciaal onderwijs gewerkt. Het was een ingewikkelde doelgroep en ik wist niet voldoende van de problematieken waar deze kinderen mee te maken hadden, waardoor ik de expertise miste om ze te kunnen bieden wat ze nodig hadden. Daarnaast wist ik dat ik meer wilde doen dan werken in het onderwijs. In het onderwijs kan je als leerkracht heel veel doen voor kinderen en gezinnen, maar als de kinderen naar huis gaan, kun je niks meer voor ze doen. Soms kun je iets meer betekenen door adviezen te geven, maar de mogelijkheden zijn vrij beperkt. Ik wilde van grotere invloed kunnen zijn en ik
ben gaan kijken hoe ik dat kon realiseren. Zo kwam ik uit bij de master orthopedagogiek. Dat zorgt er voor dat ik heel breed inzetbaar ben. Op dit moment ben ik, naast mijn werk als gezinscoördinator net begonnen aan mijn nieuwste uitdaging als gedragswetenschapper.

Met welke doelen begon je aan deze uitdaging?
Ik wil doorgroeien in mijn werk als gedragswetenschapper. Daarnaast zou ik graag als gezinscoördinator willen blijven werken, omdat ik dat, naast dat ik het heel leuk vind om te doen, ook heel zinvol acht voor mijn werk als gedragswetenschapper. Als gedragswetenschapper heb ik een paar collega’s die onder me vallen die bij gezinnen over de vloer gaan. Ik heb een adviserende functie. Daarvoor lees ik bijvoorbeeld mee in de verslaglegging. Als gezinscoördinator is mijn doel om me verder te ontwikkelen op het gebied van gespreksvoering en contact maken met gezinnen die misschien niet altijd op me zitten te wachten.

Wat brengt voor jou de uitdaging in je werk?
Wat heel nieuw is voor mij in het werk als gedragswetenschapper is dat ik echt thuis kom bij de mensen en dat ik veel aan het observeren ben hoe het binnen het gezinsleven gaat. Ik ben soms nog wat zoekende in hoeveel afstand ik moet houden en in hoeverre ik mezelf en mijn normen en waarden in het gehele proces betrek. In het contact leggen met de gezinnen moet je bepalen hoe dichtbij je ze wilt hebben maar ook hoe veraf, je moet ook een bepaalde afstand bewaren en je professionaliteit in acht houden. Echter, soms leg je makkelijker een verbinding als je wat jovialer contact legt. Die balans vinden is een uitdaging. Daarnaast ben ik nog heel erg lerende in problematiek die ik voorbij zie komen. Wat betekent een diagnose, wat zegt dat over hoe je met iemand omgaat of over hoe iemand
met zijn kind omgaat?

Waar word jij nou echt gelukkig van?
Ik word gelukkig van het sociale contact als overkoepelende term. Ik vind het zowel in mijn werk als privé heel belangrijk dat ik positieve sociale contacten om me heen heb. Ik merk bijvoorbeeld dat ik daar veel energie uithaal als ik voor de klas sta.

Wat is jouw passie als je denkt aan je werk als gezinscoördinator en gedragswetenschapper?
Mijn passie is om kinderen en gezinnen waar het even niet loopt zoals je wil, te kunnen helpen door hun situatie stapje voor stapje te verbeteren. Soms zijn het kleine stapjes, maar ook kleine stapjes maken verschil. Op die manier hoop ik een beetje meer voor het gezin of kind te kunnen betekenen.

Welke idealen streef je na?
Ik vind het belangrijk dat als ik kinderen begeleid, ouders uiteindelijk de opvoeder blijven. Ik wil niet mijn persoonlijke mening opleggen bij bijvoorbeeld jongerencoaching. De ouders blijven de opvoeders en die kan ik advies geven en helpen door objectief te blijven. Mijn normen en waarden zijn niet iedereens normen en waarden. Daarom blijf ik constant spiegelen: is dit nog objectief of wordt het persoonlijk?

Soms is er een grensgebied, dan zijn er bijvoorbeeld ook bepaalde onderzoeken die aantonen dat een bepaalde aanpak beter is. Daar kan je het op een manier die past bij de cliënt, over hebben.

Een voorbeeld is een gezinssituatie waarin binnen wordt gerookt. In mijn eigen huis gebeurt dat niet omdat ik het zelf niet prettig vind en tegenwoordig zijn er veel mensen die deze mening delen. Echter, twintig jaar geleden vond niemand daar wat van. Als je kijkt naar gezondheid en langetermijneffecten, is de vraag of deze kwestie de leefsituatie voor het kind echt onveilig maakt. We zijn uiteindelijk ter plaatse vanwege andere problemen dan het binnen roken, dat zet het roken in perspectief. De vraag is dan of het nodig en de moeite waard is om je aandacht te richten op zo’n probleem.

Soms is het juist heel goed om je eigen persoonlijkheid mee te nemen en hebben kinderen daar heel veel aan, bijvoorbeeld omdat ze zich aan je kunnen spiegelen en met je kunnen levelen. Ik ben zelf bijvoorbeeld opgegroeid in Oost-Groningen en we hebben ook veel cliënten in dat gebied. Het helpt als ik zeg: Ik ben hier ook opgegroeid, dus ik ken de omgeving.

Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Ik ben een half jaar geleden met dit werk gestart. In de jeugdzorg is de werkdruk over het algemeen heel hoog en daarom zie je heel veel mensen wegvallen die de balans in hun werk en leven kwijtraken. Nu is mijn ambitie vooral om die balans te behouden. Op dit moment voel ik me goed bij hoeveel ik werk, bij wat voor werk ik doe en hoeveel energie ik over heb. Ik probeer mijn grenzen te bewaken en alert te zijn op signalen dat het verkeerd gaat. Nu zijn er absoluut nog geen signalen, ik zit goed in mijn werk en heb de balans zoals ik het hebben wil. Dat wil ik dus graag zo houden.

Ben je tevreden met de jeugdzorg?
Er rust een negatief stigma op de jeugdzorg: het komt vaak negatief in het nieuws. Ik zou willen dat hulp krijgen bij de opvoeding van je kinderen wat normaler wordt en dat daar minder schaamte bij komt kijken. Toegeven dat iets niet alleen lukt vinden veel mensen moeilijk en ik zou willen dat die drempel lager was.

Wat hoop je bij te kunnen dragen aan de jeugd van de kinderen die je begeleidt?
Ik hoop te bereiken dat de kinderen een stukje gelukkiger worden en dat de ouders met minder opvoedingsstress de jeugd van kun kinderen kunnen doormaken, waardoor ze beschikbaarder kunnen zijn. Op die manier hoop ik een soort sneeuwbaleffect te bewerkstelligen, zodat de kinderen op hun beurt ook weer meer beschikbaar kunnen zijn voor hun kinderen. Veel ouders van de kinderen die ik begeleid hebben zelf ook ooit jeugdzorg gehad. Dat patroon hoop ik te kunnen doorbreken.

Heb je een advies aan startende leerkracht of een startende gezinscoördinator?
Neem altijd je eigen persoonlijkheid en visie mee naar welk werk je ook doet. Sommige mensen zijn heel erg geneigd om zichzelf weg te cijferen en te doen wat er op de letter is geleerd. Sommige starters mogen zichzelf wel wat meer meenemen in hun werk: ook als je net begint is je eigen visie al best wat waard.

Hoe is het om bij Swung te werken?
Ik werk met Swung op de achtergrond en hier bij ProTalent is mijn dagelijkse praktijk waar ik met mijn gezinnen bezig ben. Omdat het bij mij allemaal goed gaat, heb ik ook niet heel veel nodig van Swung. Wel maak ik gebruik van WorkLifeDesign (het coachingsprogramma van Swung). Dat vind ik prettig: ik merk dat het me op een bepaalde manier aan het denken zet over wat ik wil in de toekomst en hoe ik dat wil bereiken. Ondanks dat het contact met Swung niet heel intensief is, heb ik wel het gevoel dat ik ze makkelijk kan bereiken als ik ze wel nodig heb en dat ze me dan ondersteunen op de manier die nodig is. De connectie is heel laagdrempelig. Als ik iemand wil spreken kan ik zo bellen, dat werkt op een fijne manier.

Hoe breng jij de swung in je werkplek?
Door naast werkcontact ook leuk en laagdrempelig contact te houden met mijn collega’s. Ik pak vaak even de telefoon om een collega op te bellen, soms gewoon om te bespreken wat ik zonet hebt beleefd. Ook positieve dingen, hoor. Laatst had ik bijvoorbeeld een huisbezoek dat heel leuk was, daarna zocht ik meteen even contact met de collega die ook op die casus zit. Zo blijf je ook de bijzondere en de leuke dingen zien!