Docent en onderwijsondersteuner Tjeerd zet zich in voor gelukkige leerlingen

Swung focust op gelukkige werknemers die vol in hun kracht staan en vanuit een positieve energie doen waar ze blij van worden. Wat is positieve energie voor jou?
Positieve energie heeft voor mij heel erg te maken met rust en het wegvallen van een grote werkdruk. Ook vrijheid om me te bewegen en mijn werk in te kunnen delen zoals ik dat zelf graag wil vind ik heel belangrijk. Wel begrijp ik altijd dat mijn werkgever mij een opdracht geeft waaraan ik moet voldoen: dat is werk. Maar als ik dat op mijn eigen manier mag invullen, word ik er veel gelukkiger van.

Daarnaast zijn het contact met leerlingen en de positiviteit die ik van hen terugkrijg redenen dat ik dit werk doe. Ik word gelukkig van leerlingen die gelukkig zijn. Als leerlingen blij zijn, ben ik ook blij.

Hoe zou iemand uit jouw persoonlijke omgeving jou omschrijven?
Vernieuwend, out of the box denkend, met passie voor dat wat ik doe. Ik stel de leerling centraal. Dat maakt mij ook een goede leerkracht.

Wat betekent het voor jou om je leven in balans te hebben?
Het is voor mij heel belangrijk dat ik mijn werk af kan sluiten en mijn passie kan doen. En rust, voldoende slaap en voldoende vrije tijd om aan mezelf toe te komen. Ook persoonlijke ontwikkeling speelt een rol. Dat wordt wel steeds minder, dat heeft te maken met dat ik ouder word, met als gevolg dat ik steeds minder de behoefte heb aan cursussen om me meer te verdiepen in allerlei zaken. Ik zie de ontwikkeling nu veel meer in mijzelf. Het toverwoord is rust.

Waar haal je in je vrije tijd je energie uit?
Wandelen en reizen. Andere mensen ontmoeten vind ik inspirerend, ook tijdens reizen. Vooral het leren kennen van andere culturen en erachter komen dat het systeem waarin jij leeft, niet heilig is. Je wordt echt met je neus op de feiten gedrukt als je ergens anders bent. In andere landen zijn zaken anders geregeld. Dat is soms veel beter.

Wat is het belangrijkste verschil dat je bent tegengekomen?
De manier waarop we met jeugd omgaan, zowel binnen het onderwijs als daarbuiten, dan heb ik het over ouders: ik vind dat wij veel te veel verwachten van onze jongeren. Ik zie in heel veel andere landen die niet westers georganiseerd zijn, kinderen op straat spelen en gelukkig zijn. Ondanks dat ze minder onderwijs hebben gehad en ook in materiaal minder hebben, zijn ze allesbehalve ongelukkig. En wij klagen hier met zijn allen over wat we niet hebben. Dat benadrukt mijn idee dat het anders moet.

Kun je iets vertellen over je loopbaan?
Ik ben op vrij jonge leeftijd het onderwijs ingegaan en ik ben begonnen op de school waar ik ook op heb gezeten. Daar heb ik tien jaar lesgegeven, van origine als docent natuurkunde, met wiskunde als bijvak. Toen ben ik overspannen geraakt, waarna ik twee jaar thuis heb gezeten. Dat heeft er onder andere voor gezorgd dat ik het basisonderwijs in ging. Ik heb 5 jaar in het primair onderwijs gewerkt en ik heb in die tijd ook mijn pabodiploma gehaald. Dat vond ik heel erg leuk, maar de werkdruk was er enorm hoog.

Daarom wilde ik terug naar het VO en ben ik op een tweetalige school in Haarlem aan de slag gegaan. Ik gaf daar niet alleen wiskunde maar ook mathematics. Dat vond ik zo leuk dat ik Engels ben gaan studeren. Ik ben dus inmiddels docent natuurkunde, wiskunde en Engels. Dat is een vreemde combi in Nederland. Toen ben ik teruggegaan naar de school waar ik begonnen ben, waar ik zes jaar heb gewerkt.

Uiteindelijk heb ik besloten om mijn droom achterna te gaan en huis en haard te verkopen om te gaan reizen. Ik heb tweeënhalf jaar gereisd, daarna was ik moe en heb ik een half jaar pauze genomen. Die pauze werd door corona helaas een definitief einde. Vanaf dat punt heb ik op heel veel scholen gewerkt om er weer in te komen. In Leiden bleef ik plakken.

Ten gevolge van het reizen veranderden mijn normen en waarden. Ik realiseerde mij dat ik bijvoorbeeld de druk op leerlingen heel erg hoog vind. Ook mijn eigen baan was te druk: ik kon de leerlingen niet meer bieden wat ik ze wilde bieden. Ik had er geen ruimte voor. Dit is ook waar Swung in beeld komt: je balans moet in orde zijn. Toen ben ik voor mezelf begonnen met www.vantjeerdgeleerd.nl. Helaas werden vervolgens de coronagelden gerealiseerd, waardoor bijles voor mensen geen prioriteit meer was. Op dat moment ben ik bij Swung terechtgekomen. Er was vraag naar het wegwerken van corona-achterstanden. Zo ben ik op het Bogerman terechtgekomen.

Ik ben een docent die eerlijk zegt waar het op staat en dat kan niet elke leerling waarderen. Als jij niets doet, krijg je ook geen goed cijfer. Zo simpel is het. Ik word er blij van als ik zie dat mijn werk zin heeft en als het iets oplevert. En dat zag ik niet meer bij alleen regulier lesgeven. Nu kan ik bezig zijn met de ontwikkeling van kinderen, in plaats van dat ik bezig ben met al die randvoorwaarden. Mijn hardcoretaak is in de ogen van die kinderen zien of ze gelukkig zijn of niet en of ze ontwikkelen in wiskunde en Engels.

Ik geef nu bijles, onderwijsondersteuning, huiswerkbegeleiding en bijbehorend advies aan ouders. Ik werk ook alleen maar voor 2 havo/vwo, met Engels en wiskunde. Daarnaast geef ik ook twee klassen les. Als ik nu de balans opmaak, weet ik zeker dat alle leerlingen die het niveau aankunnen en ook willen, aan het einde van jaar helemaal bij zijn en klaar zijn voor 3 havo of 3 vwo. Dat is onwijs dankbaar werk.

Dat is waarom ik nu zo blij word van mijn werk. Ik werk met groepjes van 1 tot 8 leerlingen. Door de persoonlijke begeleiding gaan leerlingen opbloeien. Ik ben niet een betere docent dan de reguliere docent, maar door de kleine groepjes kan ik gerichtere uitleg geven en gaan leerlingen begrijpen wat ze doen.

Ik denk dat het Bogerman één van de weinige scholen is waarbij het wegwerken van die achterstanden goed geregeld is. Ik ben trots op mijn werkgever: ik word er gelukkig van om hier te werken. Dit past bij mij.

Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Mijn grootste droom heb ik waargemaakt: dat was reizen. Mijn ambitie voor nu is dat ik werk doe waar ik gelukkig van word en waar andere mensen gelukkig van worden. Dat is wat voor mij de belangrijkste rol speelt. Krijg ik het te druk, dan ga ik minder werken. Bevalt mijn werk me niet, dan ga ik ander werk doen.

Zolang er hulp nodig is met het wegwerken van corona-achterstanden, zet ik me daar voor in, al vind ik het woord achterstanden verschrikkelijk. Niemand kan er immers iets aan doen. Wat is een achterstand als iedereen een achterstand heeft? Het geeft aan hoe fout het onderwijssysteem is ingericht. We denken in Nederland niet in ontwikkeling van het kind zelf, maar we denken aan wat een kind moet kunnen om aan onze eisen te voldoen. Focussen op wat een leerling niet kan doet heel veel met de psyche. Wat ze in deze tijd nodig hebben, is horen wat ze wel kunnen. Ik geef nu twee havo les, die ik door de achterstand stof uit jaar 1 én 2 moet geven. Echter, de toets is wel op leerjaar 2-niveau. Die leerlingen studeren zich helemaal suf, om vervolgens een 5.5 te halen. En dan moet ik uitleggen dat het heel knap is wat ze hebben gedaan.

Als je een wens mocht doen om iets te veranderen aan het onderwijs, wat zou je dan veranderen?
Ik wil het hele onderwijssysteem omgooien. Maar specifiek op dit moment zou mijn wens zijn om de toetsen tijdelijk te schrappen, totdat leerlingen weer op niveau zijn. En als er dan weer getoetst moet worden, moet die toets laten zien waar de leerling staat op basis van waar hij vandaan komt, in plaats van vastgesteld op het niveau waarop wij graag willen dat ze zijn.

Ook wens ik iets meer begrip voor de leerling die tijdens corona twee jaar in zijn bed heeft gelegen terwijl hij online les volgde. We kunnen wel doen alsof we gewoon verder gaan, maar je moet niet vergeten dat leerlingen de werkhouding niet meer hebben en daar niks aan kunnen doen. Het is onwaarschijnlijk wat de achterstanden zijn. Ik kom leerlingen tegen die niet meer weten dat een meter honderd centimeter is.

Wat voor kind was jij zelf?
Eigenlijk moet ik stellen dat de leerlingen die mij nu het bloed onder de nagels weghalen, het meeste lijken op mij toen ik zo oud was. Ik wist het altijd beter. Een typisch vwo’ertje. Ik was ook heel erg uitgesproken: ik had een duidelijke eigen mening en ik ging mijn eigen weg. Je ziet heel vaak dat peer pressure zorgt voor aanpassing aan de groep. Bij mij zorgde dat voor het tegenovergestelde.

Heb je ook een docent of leraar uit die tijd waar je nog wel eens aan terugdenkt?
Dat was mijn docent Engels en hij is nu een vriend van mij. Ik heb gewerkt op de school waar ik zelf heb gezeten. Hij gaf strak en duidelijk les en was de enige die mij ertoe kon aanzetten om mijn huiswerk te maken. Hij was heel duidelijk: als je je huiswerk niet maakte zwaaide er wat. Tegelijkertijd stond hij altijd open voor begeleiding.